دور باطل مسیر جذب سرمایه از بازارهای بین المللی

یکی از تجربیات بنده در تعامل با مدیران و مسئولان موسسات پولی و مالی کشور و در موضوع ورود به بازارهای بین المللی؛ علاقمندی برخی از آنان به پرتاب کردن سنگ در تاریکی با ذهنیت "سنگ مفت گنجشک مفت" است!

انتظار دوستان این است که راهی پیدا شود که طرفِ خارجی (واسط) همه تلاش خود را برای تامین مالی بین المللی ما انجام داده و در صورت موفقیت؛ حتی چند برابر حدِ معمولِ کمیسیون بین المللی، به عنوان Success Fee دریافت کند! به عبارت دیگر؛ بدون ذره ای هزینه، بر آن هستند تا همه ریسک کار را به طرف مقابل خود انتقال دهند!  

حالا فکر می کنیم در نظر طرف خارجی؛ این یک پیش نهاد و راهکار منطقی و سخاوتمندانه است؟

وقتی از طرف ایرانی می پرسیم آیا گزارش های مالی شما منطبق با استانداردهای International Financial Reporting Standards یا IFRS است؟ آیا گزارش های مالی شما توسط یک نهاد معتبر بین المللی حسابرسی شده است؟ آیا طرح امکان سنجی و امید نامه مکتوب و منطبق با استانداردهای جهانی برای پروژه مورد نظر خود دارید؟ آیا حاضر هستید اطلاعات مالی که طرف خارجی برای تصمیم گیری لازم دارد به موقع و درست در اختیارش بگذارید؟

پاسخ همه این موارد در عمل تقریبا منفی است!

و جالب اینجاست که در اکثر مجموعه های متقاضی؛ هنوز راهبرد مالی ورود به بازارهای مالی جهانی مشخص نیست؛ لیست کردن یا انتشار اوراق؟ صندوق؟ تصاحب و ادغام؟...؟

به نظر شما چرا باید طرفِ خارجی، قراردادی را امضا کند و با بکارگیری دهها وکیل متخصص و کارشناس با تجربه مالی شروع به هزینه کردن کند و دنبال طرف ایرانی بدود و برای جور کردن هر یک از موارد فوق ماه ها و ماه ها زمان صرف کرده و در حین کار؛ اطمینانی از تعهد طرف ایرانی برای حرفه ای بودن نداشته باشد؟

بله، همه ما و خارجی ها خوب می دانیم که کانال های متعارف مالی ایران و جهان در ورطه تحریم ها دچار اختلال و مشکل است. اما آیا این بدین معناست که ما دست به هیچ کاری نزنیم تا یکی بیاید و همه ریسک کار را قبول کند؟

حرف بنده این نیست که همه طرف های خارجی کارشان 100% بی عیب است و هیچ نقشه ای برای کسب درآمد بیشتر از ما ندارند، و یا اینکه دل را باید به دریا زد و هر هزینه هنگفتی را بی حساب و کتاب متحمل شد، اما صحبت سر این است که می توان مسیر را با برداشتن قدم های منطقی، شدنی و با مشارکت طرف های خارجی آغاز کرد چرا که:

!No Pain, No Gain

نابرده رنج گنج میسر نمی شود!

و یادمان باشد؛ اگر امروز قدمی برداریم فردا در جای بالاتری خواهیم بود و اگر قدمی بر نداریم فردا نه تنها در جایگاه امروز نیستیم بلکه شاید از امروز عقب تر خواهیم بود. اما اگر فردا مشغول کار بشویم، شاید پس فردا جلوتر باشیم و یا احتمالا برای همیشه از عرصه رقابت حذف خواهیم شد:

“The best time to plant a tree was 20 years ago. The second best time is now.” – Chinese Proverb

"بهترین زمان برای کاشتن یک درخت 20 سال پیش بود. دومین و بهترین زمان؛ همین الان است." ضرب المثل چینی

Sometimes there is no next time, no time-outs, no second chances. Sometimes it's now or never. Alan Bennett

"بعضی وقت ها هیچ دفعه بعدی، مهلتی، و شانس دوباره ای در کار نیست. بعضی وقت ها همین الان است یا هیچ وقت!" آلان بِنِت؛ فیلم نامه نویس، نویسنده و بازیگر

امیرعباس زینت بخش

پژوهشگر در حوزه های مدیریتی، کارآفرینی، اقتصادی و مالی